Alaska’ya yeni taşınmış ve soğuklarına alışmaya çalışıyorduk. Valla çamur falan zor ama kar bir başka. 6 tekere birden zincir takmak falan zor iş. Bir yandan da filomuzu geliştirebilecek kelepir vasıtalar aramaktaydık. Bu uğurda iki araç bulduk. Birisi harap halde bir Royal BM17 idi. Öylece ağaçların arasına sürülmüş, kendi kendine durduğu yerde kalmış. Sonrası meçhul. Kaç senedir orada olduğunu bilen yok. Sahada yaptığımız ilk incelemede yoğun kar kütlesinin araca bir örtü gibi davrandığını ve aracın aslında görünen kaporta hasarı dışında korunduğunu gördük. Pikabımızın kasasında getirdiğimiz malzemeler ile motorun eski yağını boşaltıp filtresini değiştirdik. Yeni yağını doldurduk. Deposunda mazotu ile terk edilmiş olduğu için, şansımıza hava da artı derecelerde olduğundan sadece havasını alıp marş denemesi kaldı. Hava filtresinden eter bastıkça motorun öksürmesi bize umut verse de defalarca marş denediğimiz kamyon çalışmamakta kararlı gözüküyordu. Akü bitmeye yüz tutup son kutu eteri de boşalttığımızda artık yapacak pek bir şey kalmadığı düşüncesi ile kamyonu çekici ile kurtarma planlarına niyetlenmiştik. O ara arabadaki deodorant şişesi gözüme takıldı. Hadi lan dedim son bir kere daha deneyelim. Birader geçti koltuğa, ben hava filtresinin oradan deodorantı bastım o anda da marşa bastık, motorun her öksürmesinde ortalık mis gibi çikolata kokuyordu. 
Sonra birden arka arkaya patlama sesleri eşliğinde motor devirlendi ve bir rölanti tutturdu. Tabii bu arada Alaska’nın bulut kaynağı olmuştuk her yer bembeyaz dumandı ama motorun çalışmasından sonra keyifler yerine gelmişti. Tabii motorun çok sağlıklı çalıştığını söylemek güç ama en azından çalışıyordu. Şanzımanı senkromençleri dağıtmış olsa da, viteslere geçmekte nazlı olsa da, ikide bir vitesten boşa atsa da kendi marifeti ile garaja kadar gelmeyi başardı. Bunu onarıma çektik.
Öte yandan bir de bir Hummer H2 varmış. Bu da bataklığa saplanmış kalmış. Kondisyonu çok iyiymiş ama aracı çıkarması çok maliyetli olduğu için sahibi oraya terk etmiş. E bizde onu oradan çıkaracak imkan varken, sahibi ile cüz-i bir ücrete anlaşarak kolları sıvadık. Bir kaç saat sonra gül gibi Hummer kamyonumuzun kasasındaydı. Kurtarması da o kadar kolay oldu ki, en büyük sıkıntı aracın girdiği yere ulaşmaktı. Anca bir cipin geçebileceği kadar dar yerlerden ilerlediği için, kurtarmaya büyük kamyonlar yanaşamıyordu. Biz allem ettik kallem ettik kamyonu oraya soktuk. Sonrası çok kolay oldu. Halatı Hummer ile kamyona bağlayıp geriye doğru AWD açık asılmak yetti. Daha sonra kaldırıp kasaya koyduk, takozladık, bağladık ve geldiğimiz yoldan yata kalka garaja döndük.
